Twee jaar geleden is Rachelle* als vluchteling uit Eritrea naar Nederland gekomen. Na een jaar als statushouder gaf zij aan van haar man te willen scheiden. Wat zij nodig had was iemand die er voor haar was en het onderliggende probleem blootlegde. Ik mocht een half jaar met haar optrekken en zag hoe de relatie herstelde.
Robina Zuijdervliet is ambulant begeleider bij ZIJN. en vertelt:
gevlucht uit Eritrea.
Bhatta* was 24 jaar oud toen hij drie jaar geleden vluchtte uit Eritrea. Hij kwam terecht in Zegveld, waar hij van gemeente Woerden een huis toegewezen kreeg. Bhatta is slim en ambitieus. Hij pakte de Nederlandse taal snel op en begon een studie geneeskunde. Zijn vrouw Rachelle en zoontje Yaro* (4 jaar) waren in die tijd nog steeds in Eritrea.
“Alles leek te kloppen tot Rachelle aangaf te willen scheiden.”
Bhatta miste zijn gezin. Na flink wat regelwerk, mochten zijn vrouw en zoontje naar Zegveld komen en werd het jonge gezin herenigt. Alles leek te kloppen, tot Rachelle een jaar later aangaf te willen scheiden.
In verband met de veiligheid voor hun zoontje Yaro werd mij (Robina) gevraagd contact te leggen. Ik heb gewerkt bij Vluchtelingen Steunpunt Groene Hart en heb mij al sinds mijn afstuderen verdiept in integratie in de Nederlandse samenleving vanuit een andere cultuur.
eenzaam.
Bhatta deed alles om zijn vrouw gelukkig te maken en om voor haar te zorgen. Hij kende de taal en begreep het systeem. Hij regelde alles: de school van hun zoontje, administratie en het regelen van zaken met instanties. Rachelle had hierdoor weinig redenen om erop uit te trekken en bleef vaak thuis.
Rachelle is een schuchtere vrouw. In Zegveld vond ze weinig aansluiting bij andere vrouwen. Ze kan niet fietsen en er rijdt maar één keer per uur een bus door het dorp. Even naar de stad gaan was lastig. Rachelle voelde zich eenzaam.
aan de slag.
Al snel kwam ik erachter dat Rachelle ervan uitging dat de gemeente een huis voor haar zou zoeken wanneer ze zou gaan scheiden. Zo werkt het echter niet. Ik mocht haar informeren over wachttijden en dat het normaal is om in Nederland zelf je woonruimte te zoeken.
Tegelijk gingen we aan de slag met het onderliggende probleem; de eenzaamheid. Bhatta was veel weg, kon goed met mensen omgaan en regelde alles. Hierdoor was Rachelle vaak alleen thuis.
herstel van de relatie.
Ondertussen doen Bhatta en Rachelle steeds meer samen. Ze gaan samen naar ouderavonden en wandelen ’s avonds een rondje. Door inzicht in het Nederlandse systeem verdween het verlangen om te scheiden. Ook verdween de frustratie in het gezin, waardoor de thuissituatie weer veilig was.
In dezelfde periode is Rachelle een cursus bij Stichting Lemat begonnen. Hier kroop ze uit haar schulp en leerde ze nieuwe mensen kennen. Samen met Vluchtelingensteunpunt kijken we nu naar de toekomst en leert Rachelle haar netwerk te vergroten.
Robina is ambulant begeleider bij ZIJN. ZIJN. gaat voor herstel, ook onder statushouders. Wil je meer weten? Neem contact op!
*In verband met privacy zijn dit niet hun echte namen en is er gebruik gemaakt van een stockfoto. (bron: unsplash).